Bijdragen aan Berghapedia? Klik hier om je aan te melden !
Plasman, Joannes Bernardus: verschil tussen versies
k (link Offermans) |
k (→Bronnen: cat) |
||
| (3 tussenliggende versies door dezelfde gebruiker niet weergegeven) | |||
| Regel 5: | Regel 5: | ||
Een jaar voor Plasmans benoeming in Blaricum was [[Hollandse Missie|apostolisch vicaris]] Petrus Codde door Paus Clemens XI ontslagen, omdat hij aanhanger zou zijn van het jansenisme. De jansenisten in Blaricum stonden sterk en wilden van pastoor Plasman af. Zij speelden het zo hoog dat Plasman en nog vijftien priesters in Den Haag voor de Staten van Holland en West-Friesland moesten verschijnen. Het gevolg voor Plasman was dat hij in juli [[1704]] uit Holland verbannen werd. | Een jaar voor Plasmans benoeming in Blaricum was [[Hollandse Missie|apostolisch vicaris]] Petrus Codde door Paus Clemens XI ontslagen, omdat hij aanhanger zou zijn van het jansenisme. De jansenisten in Blaricum stonden sterk en wilden van pastoor Plasman af. Zij speelden het zo hoog dat Plasman en nog vijftien priesters in Den Haag voor de Staten van Holland en West-Friesland moesten verschijnen. Het gevolg voor Plasman was dat hij in juli [[1704]] uit Holland verbannen werd. | ||
| − | Als balling kwam hij terug naar de [[Achterhoek]], waar hij in [[Wijnbergen]] pastoor werd van de [[St. Martinus Wijnbergen|Sint Martinuskerk]] | + | Als balling kwam hij terug naar de [[Achterhoek]], waar hij op 23 april [[1705]] in [[Wijnbergen]] pastoor werd van de [[St. Martinus Wijnbergen|Sint Martinuskerk]]. Aanvankelijk woonde hij daar op de [[Kemnade]], maar toen deze [[Kastelen en Havezaten|havezate]] in [[1728]] in andere handen overging, verhuisde hij. |
In [[1742]] werd hij opgevolgd door [[Offermans, Christophores Henricus|pastoor Offermans]]. | In [[1742]] werd hij opgevolgd door [[Offermans, Christophores Henricus|pastoor Offermans]]. | ||
| Regel 13: | Regel 13: | ||
*''Geschiedenis van (oud-)katholiek Hilversum 1589-1989'', Martien Parmentier, Hilversum, 1989, blz. 115 | *''Geschiedenis van (oud-)katholiek Hilversum 1589-1989'', Martien Parmentier, Hilversum, 1989, blz. 115 | ||
| − | + | [[Categorie:Pastoors Wijnbergen]] [[Categorie:Hollandse Missie]] | |
Huidige versie van 9 feb 2024 om 12:33
Joannes Bernardus Plasman was pastoor in Drempt toen hij in 1703 pastoor werd van de Sint Vituskerk in Blaricum. Drempt was toen een statie die vanwege de Reformatie werd opgeheven en verplaatst naar Olburgen. Of dit in de tijd van Plasmans vertrek gebeurde, en of dit vertrek hiermee in verband stond, kon nog niet worden achterhaald. Anderhalve eeuw later, in 1859, is in Drempt een nieuwe parochie opgericht. J.A. Otten was hiervan de eerste pastoor tot hij in 1864 pastoor in Zeddam werd.
Plasmans benoeming in Blaricum had te maken met het jansenisme, de politiek-religieuze beweging waaruit in 1723 de Oudkatholieke Kerk is ontstaan. Wat het verband precies was, is nog onduidelijk, maar Plasman moet in het toenmalige Nederland een zekere bekendheid gehad hebben. Zijn benoeming in Blaricum, vanuit Drempt, was namelijk gebeurd op voordracht van een pater van de schuilkerk Het Boompje in Amsterdam.
Een jaar voor Plasmans benoeming in Blaricum was apostolisch vicaris Petrus Codde door Paus Clemens XI ontslagen, omdat hij aanhanger zou zijn van het jansenisme. De jansenisten in Blaricum stonden sterk en wilden van pastoor Plasman af. Zij speelden het zo hoog dat Plasman en nog vijftien priesters in Den Haag voor de Staten van Holland en West-Friesland moesten verschijnen. Het gevolg voor Plasman was dat hij in juli 1704 uit Holland verbannen werd.
Als balling kwam hij terug naar de Achterhoek, waar hij op 23 april 1705 in Wijnbergen pastoor werd van de Sint Martinuskerk. Aanvankelijk woonde hij daar op de Kemnade, maar toen deze havezate in 1728 in andere handen overging, verhuisde hij.
In 1742 werd hij opgevolgd door pastoor Offermans.
Bronnen
- Gedenkboek 300-jarig bestaan van de parochie St. Vitus Blaricum 1656-1956, Historische Kring Blaricum, 1956, blz. 5
- Geschiedenis van (oud-)katholiek Hilversum 1589-1989, Martien Parmentier, Hilversum, 1989, blz. 115
