Bijdragen aan Berghapedia? Klik hier om je aan te melden !
Reichel, Hans
Hans Reichel was een gedeserteerde Oostenrijkse Wehrmachtsoldaat die vanaf de zomer van 1944 in de schuilplaats van het Beekse verzet bij Berntsen in Loerbeek ondergedoken heeft gezeten.
Reichel werd in 1913 geboren in Wenen, waar hij in 1935 een schoonmaakbedrijf oprichtte. Hij was in Rusland gelegerd toen hij inzag dat Duitsland de oorlog nooit kon winnen. Hij besloot te deserteren en ging terug naar Wenen. Hij heeft daar toen een tijd onopvallend geleefd, totdat hij door een partijlid herkend werd. Om moeilijkheden te voorkomen heeft hij zich toen gemeld bij een nieuwe eenheid die toen in Wenen geformeerd werd. Als verklaring waarom hij niet bij zijn eigen eenheid was, vertelde hij de smoes dat hij bij een Russische dame geslapen had, en de volgende dag tot de ontdekking was gekomen dat zijn onderdeel zonder hem verder was getrokken. De autoriteiten slikten dat verhaal.
Toen kwam hij met zijn eenheid in Frankrijk terecht. Na de geallieerde invasie in Normandië op 6 juni 1944 besloot hij opnieuw te deserteren, maar op weg naar Wenen kwam hij in Straatsburg leden van zijn eigen eenheid tegen. Hij werd gepakt, en dit keer hielp geen smoes hem. Als arrestant van zijn eenheid kwam hij in Beek terecht, waar hij op de dag voor hij voor de krijgsraad moest verschijnen Wim Moorman ontmoette. Die heeft hem toen laten onderduiken in de schuur van Berntsen.
Na de mislukte Slag om Arnhem in september 1944 heeft het verzet in de Achterhoek en Liemers op verzoek van de Britse generaal Miles Dempsey 25 zogenaamde telposten opgezet. Hier werden alle passerende Duitse legereenheden met hun voertuigen, het kaliber van hun geschut en dergelijke geregistreerd en doorgespeeld naar de geallieerde troepen. Hans Reichel is hierbij van grote waarde gebleken, omdat hij alles wist over de diverse voertuigen en de letters, cijfers, emblemen en andere aanduidingen die daar op stonden.
Op zekere dag is Reichel overgebracht naar een onderduikadres op de Kruisberg in Doetinchem. Bij dit gezin met drie dochters maakte hij op 1 april 1945 de bevrijding door Canadese troepen mee. Hij keerde daarna niet terug naar Wenen, maar bleef bij het gezin wonen, waar vervolgens nog een zoon en een dochter werden geboren.
Op 26 mei 1945 was hij bij de herbegrafenis van Wim Moorman een van de dragers van de kist.
In 1949 is Reichel met hulp van de Beekse verzetsgroep en van Nederlanders in München teruggekeerd naar Wenen, maar drie maanden later was hij weer terug in Beek. Wat bleek: zijn vrouw had een ander. Hij was dus van haar gescheiden en had zijn twee zonen bij zijn ouders achtergelaten. Nu ging hij als portier werken in een Haags hotel dat door een Oostenrijkse kennis gerund werd. Later keerde hij alsnog terug naar Wenen om er zijn schoonmaakbedrijf voort te zetten.
Zij zoon en dochter in Doetinchem kregen toen ze een jaar of twaalf waren te horen dat hun vader niet hun vader was, maar Hans Reichel. Met die wetenschap hebben ze jarenlang geleefd, tot ze op middelbare leeftijd besloten hun biologische vader te gaan zoeken. Ze reisden naar Wenen, maar omdat ze een verkeerde spelling van de naam Reichel hadden, was hun zoektocht tevergeefs. Pas in 2005 lukte het via internet hun vader op te sporen. Helaas bleek hij inmiddels te zijn overleden. Wel hebben zij kennis kunnen maken met hun twee halfbroers. Een van hen, Errol Reichel, is in 2018 in Nederland geweest en heeft toen met zijn halfbroer en halfzus Loerbeek en de Kruisberg bezocht.
Errol Reichel heeft het schoonmaakbedrijf van zijn vader overgenomen. Er werken nu zo'n duizend mensen.
