Bijdragen aan Berghapedia? Klik hier om je aan te melden !
Stevensweert: verschil tussen versies
k ((16e eeuw)) |
k (1573-1638) |
||
| Regel 3: | Regel 3: | ||
In [[1503]] kwam Stevensweert door het huwelijk van [[Willem III van den Bergh]] met Anna van Egmont in het bezit van de [[Graven Van den Bergh|graven van Bergh]]. Ook [[Boxmeer]], [[Sambeek]], [[Spalbeek]], [[Ochten]] en kasteel Vrienenstein bij Driel werden door dit huwelijk Berghs bezit. | In [[1503]] kwam Stevensweert door het huwelijk van [[Willem III van den Bergh]] met Anna van Egmont in het bezit van de [[Graven Van den Bergh|graven van Bergh]]. Ook [[Boxmeer]], [[Sambeek]], [[Spalbeek]], [[Ochten]] en kasteel Vrienenstein bij Driel werden door dit huwelijk Berghs bezit. | ||
| − | Van Willem III vererfde Stevensweert in rechte lijn op de graven [[Oswald II van den Bergh|Oswald II]] en [[Willem IV van den Bergh|Willem IV]]. In [[1568]] ging de heerlijkheid van Willem IV over op diens jongere broer Frederik, die in [[1592]] kinderloos overleed. Hierdoor kwam Stevensweert terug bij de kinderen van Willem IV (die in [[1586]] was overleden) en werd in [[1598]] toegewezen aan diens jongste zoon [[Hendrik van den Bergh ( | + | Van Willem III vererfde Stevensweert in rechte lijn op de graven [[Oswald II van den Bergh|Oswald II]] en [[Willem IV van den Bergh|Willem IV]]. In [[1568]] ging de heerlijkheid van Willem IV over op diens jongere broer Frederik, die in [[1592]] kinderloos overleed. Hierdoor kwam Stevensweert terug bij de kinderen van Willem IV (die in [[1586]] was overleden) en werd in [[1598]] toegewezen aan diens jongste zoon [[Hendrik van den Bergh (1573-1638)|Hendrik]]. |
Graaf Hendrik overleed in [[1638]], maar hij had Stevensweert al in [[1618]] afgestaan aan zijn zoon [[Herman Frederik van den Bergh|Herman Frederik]]. Wel hield Hendrik het beheer nog tot [[1632]] in eigen hand. In het jaar daarop bouwde de [[Tachtigjarige Oorlog|Spaanse veldheer]] Francisco de Moncada het oorspronkelijke dorp om tot vestingstad. | Graaf Hendrik overleed in [[1638]], maar hij had Stevensweert al in [[1618]] afgestaan aan zijn zoon [[Herman Frederik van den Bergh|Herman Frederik]]. Wel hield Hendrik het beheer nog tot [[1632]] in eigen hand. In het jaar daarop bouwde de [[Tachtigjarige Oorlog|Spaanse veldheer]] Francisco de Moncada het oorspronkelijke dorp om tot vestingstad. | ||
Versie van 22 sep 2017 om 14:32
Stevensweert is tegenwoordig een plaats aan de Maas in de provincie Limburg, niet ver van Roermond. Vroeger was het een heerlijkheid in Opper-Gelre.
In 1503 kwam Stevensweert door het huwelijk van Willem III van den Bergh met Anna van Egmont in het bezit van de graven van Bergh. Ook Boxmeer, Sambeek, Spalbeek, Ochten en kasteel Vrienenstein bij Driel werden door dit huwelijk Berghs bezit.
Van Willem III vererfde Stevensweert in rechte lijn op de graven Oswald II en Willem IV. In 1568 ging de heerlijkheid van Willem IV over op diens jongere broer Frederik, die in 1592 kinderloos overleed. Hierdoor kwam Stevensweert terug bij de kinderen van Willem IV (die in 1586 was overleden) en werd in 1598 toegewezen aan diens jongste zoon Hendrik.
Graaf Hendrik overleed in 1638, maar hij had Stevensweert al in 1618 afgestaan aan zijn zoon Herman Frederik. Wel hield Hendrik het beheer nog tot 1632 in eigen hand. In het jaar daarop bouwde de Spaanse veldheer Francisco de Moncada het oorspronkelijke dorp om tot vestingstad.
Graaf Herman Frederik was een halve eeuw heer van Stevensweert; tot zijn overlijden in 1669. Hoewel zijn weduwe tot haar dood in 1683 het vruchtgebruik bleef houden, had Herman Frederik bij testament laten vastleggen dat de heerlijkheid na zijn dood moest overgaan op de kinderen van zijn zus Anna Maria. Haar nazaten hebben Stevensweert in 1719 verkocht aan Reynart Vincent, graaf van Hompesch. Zo verdween Stevensweert na ruim twee eeuwen uit het bezit van de graven van Bergh.
Bronnen
- Archief Huis Bergh, inleiding (1932) bij de inventaris van het archief
- Archief Huis Bergh, archieftoegang 0214, inventarisnummers 444, 894, 1632, 1633, 6916 en 6917
- Old Ni-js nr. 22, blz. 8
