Bijdragen aan Berghapedia? Klik hier om je aan te melden !
Molen Reijers: verschil tussen versies
k (uitgebreide informatie uit boek Reijers) |
k (→bron) |
||
| Regel 4: | Regel 4: | ||
==bron== | ==bron== | ||
| − | collectie Vermeulen (Liemers Museum) | + | * collectie Vermeulen (Liemers Museum) |
| − | Stamboom Familie Reijers 1988 | + | * `Stamboom Familie Reijers'(tweetalig)1988 |
Versie van 15 jul 2010 om 15:56
Sinds 1842 was in Beek door een molenbrand het malen onmogelijk geworden. Bakker Johan Gerardus Reijers zag in 1885 weer mogelijkheden met een bovenslag watermolen, gevoed door het water van 't Peeske, aan de slag te gaan. En zodoende voor zijn bakkerij meel te produceren. Helaas moest hij erkennen, dat de toevloed van water onvoldoende was, zodat de watermolen maar drie uur per dag productief kon zijn. Alleen 's maandags werd langer gemalen, omdat op zondag het water tot een hoger peil kon stijgen. Dus aan de ook stijgende vraag naar meel kon niet worden voldaan. In 1890 kocht Johan Gerardus daarom van het waterschap van de Baakse Beek een aan de weg naar Zutphen te Baak staande windmolen. Deze molen (een Zaanse achtkanter met riet gedekt) maalde het overtollige water uit de polder om het vervolgens in de rivier de IJssel te lozen. Door een tiental boeren met hun paard- en wagen is de molen naar Beek getransporteerd, waar de firma Nijenhuis uit Beek en de molenbouwer Kreeftenberg de opbouw van de molen realiseerden aan de grintweg van Beek naar Loerbeek, wat nu de St.Jansgildestraat is. Maar helaas 13 [!] jaar later brandde de molen af. Er werd een nieuwe molen van hetzelfde type, doch nu iets groter, uit de Zaanstreek opgehaald. Voor de tweede keer door de boeren als transporteurs. De heren Nijenhuis en Kreeftenberg konden weer aan de slag. Vanaf dat moment ging het molenaar/bakker Reijers voor de wind. Ook in de beginjaren twintig van de vorige eeuw (inmiddels was Johannes Aloysius Henricus de molenaar) stond de molen er op de bewaard gebleven foto nog fier bij. Omstreeks 1924 werd de `molen van Reijers' ontwiekt en werd de wind ingeruild voor motorkracht en weer later voor electriciteit. De romp zonder zijn wieken maakte als molen toch wel een trieste indruk. En momenteel herinnert niets meer aan het trotse molenverleden of het moeten de diverse opslagloodsen zijn achter de woning, waar nog steeds de familie Reijers woonachtig is.
bron
- collectie Vermeulen (Liemers Museum)
- `Stamboom Familie Reijers'(tweetalig)1988
