Bijdragen aan Berghapedia? Klik hier om je aan te melden !
Schutterij Wilhelmina: verschil tussen versies
(→Tweede Wereldoorlog) |
|||
| Regel 8: | Regel 8: | ||
==Tweede Wereldoorlog== | ==Tweede Wereldoorlog== | ||
| − | + | Zoals met alles en iedereen het geval was tijdens de bezettingsjaren, was ook de schutterij gedoemd haar activiteiten te staken. Omdat de naam Wilhelmina door de Duitsers verboden was, werd deze op papier opgedoekt. Op 2 mei [[1940]] kwam men voor het laatst bij elkaar. De volgende bijeenkomst was op 13 mei [[1945]]. In de oorlog hadden twee leden het leven verloren: Alphons Otten en Piet Jansen. De bestuursleden Dorus Lensing, Leo Kempers, Evert Ketelaar, Alwies Helmes, Johan Hooijman, Fons te Wiel en Beernd te Boekhorst kwamen weer bij elkaar om te trachten de vereniging nieuw leven in te blazen. Dat iedereen de schutterij een warm hart toe droeg blijkt uit het feit dat men toen startte met honderd leden. | |
| − | |||
| − | |||
==Bronnen== | ==Bronnen== | ||
Versie van 24 mrt 2023 om 15:12
Schutterij Wilhelmina opgericht in 1889 en is een van de jongste schutterijen in de oud-gemeente Bergh.
Geschiedenis
Het is bekend dat er reeds voor het oprichtingsjaar in 1889 er in Azewijn al het schuttersvermaak werd beoefend, zij het in primitieve vorm. Als bewijs hiervan moge gelden dat in het begin van de twintigste eeuw een vaandel werd gebruikt, waarvan de koperen spits uit de zeventiende eeuw afkomstig was. Het vaandel bevatte de initialen A.B. (Aleida Bouwman), waarschijnlijk de milde geefster. Enkele jongelui, verenigd in Azewijns Gezelschap, hielden zich in die dagen bezig met het koningschieten tijdens de kermis. Dit was waarschijnlijk ook de enige activiteit. Een trom met als opschrift Azewijns Gezelschap is nog tot in de negentiende eeuw bij de schutterij gebruikt. Langzamerhand groeide het verlangen om een goed geregelde schutterij te bezitten.
Oprichting
In het jaar 1899 werd op initiatief van de heren Willem Berendsen en Theodorus te Wiel tot oprichting van de huidige schutterij overgegaan. De naam Wilhelmina werd gekozen naar het toen negenjarige prinsesje, de hoop van vorstenhuis en vaderland. De koninklijke goedkeuring werd verkregen op 6 augustus 1889 op basis van de opgestelde statuten. De vereniging telde toen 25 leden. Het eerste bestuur bestond uit de heren Bernard Terhorst, Piet Dijker en de twee eerder genoemde initiatiefnemers. Al snel merkte men de aanwezigheid van de schutterij door een betere organisatie van de jaarlijkse feesten en kermis. Folklore en plaatselijke oude gebruiken werden gehandhaafd of in ere hersteld. Zo opende een zekere Jan Wittenhorst jarenlang de kermis met een roffelende oude trom bij een rondgang door het dorp. Bernard Terhorst trad op als eerste commandant van de schutterij. Zijn opvolgers tot de Tweede Wereldoorlog waren Beernd Thus, Augus Ketelaar, Willem Thomassen, Hent Dijker, Beernd Hessling en Everhard Venes. Laatstgenoemde persoon reorganiseerde de schutterij in zijn huidige vorm. Het oude teken van de commandant (speer en wimpel) werd vervangen door een sabel. Ook de officieren kregen een sabel en de schutters kregen een uniform; een platte pet, een witte broek en een gele sjerp.
Tweede Wereldoorlog
Zoals met alles en iedereen het geval was tijdens de bezettingsjaren, was ook de schutterij gedoemd haar activiteiten te staken. Omdat de naam Wilhelmina door de Duitsers verboden was, werd deze op papier opgedoekt. Op 2 mei 1940 kwam men voor het laatst bij elkaar. De volgende bijeenkomst was op 13 mei 1945. In de oorlog hadden twee leden het leven verloren: Alphons Otten en Piet Jansen. De bestuursleden Dorus Lensing, Leo Kempers, Evert Ketelaar, Alwies Helmes, Johan Hooijman, Fons te Wiel en Beernd te Boekhorst kwamen weer bij elkaar om te trachten de vereniging nieuw leven in te blazen. Dat iedereen de schutterij een warm hart toe droeg blijkt uit het feit dat men toen startte met honderd leden.
