Bijdragen aan Berghapedia? Klik hier om je aan te melden !
Zeepkistenrace
Geschiedenis.
De jaren vijftig.
In de jaren vijftig kende Zeddam op koninginnedag een sensationeel onderdeel; de zeepkistenrace. Het feest lijkt te zijn begonnen in 1955 bij het tienjarig bevrijdingsjubileum op 5 mei. De zeepkisten startten bovenaan bij de molen. Het eindpunt was aanvankelijk bij de jongensschool, waar net voor de kruising met de 's-Heerenbergseweg een kar zand op straat was gestort om de snelheid af te remmen. De hele weg stond aan beide kanten in dikke rijen vol kijkers. Politie en verkenners zagen toe op de veiligheid. In de eerste jaren waren de zeepkisten nog eenvoudig; omgebouwde bolderkarren, wagentjes op fietswielen e.d. kwamen de bult naar beneden. Maar de voertuigen werden steeds professioneler en ddarmee ook sneller. Zo kwamen de jongens van Pas met een aluminium skelter die wel tachtig kilometer per uur haalde; ze werden er driemaal achtereen kampioen mee. De gebroeders Ter Horst uit Lengel kwamen zelfs eens met een omgebouwde meststrooier op de proppen. Jo Gerritsen noteerde in die tijd met stopwatch de tijden en rekende daarna de snelheid uit. De deelnemers kwamen niet alleen uit Zeddam, maar ook uit lengel, Braamt en Vethuizen. Al gauw waren de snelheden zodanig, dat de wagens finaal over de zandhoop heen schoten, hoewel er steeds meer zand werd gestort. Toen werd besloten de Benedendorpsstraat als uitloop voor de kisten te benutten. Zo kwamen deze wel tot aan 't Gild, ja zelfs tot aan 't Sydehem. Dat betekende dat beide kruisingen moesten worden afgesloten. Het evenement werd te gevaarlijk en daardoor is er na 1961 een einde gekomen aan de race vanaf de bult. Dat het gevaarlijk was blijkt wel uit het verhaal van Jan Tomberg; hij was een jaar of elf toen hij met een omgebouwde bolderkar meedeed. De stuurinrichting trilde los, Jan kwam met zijn kar in het losse zand dat door de regen bij de kerk terecht was gekomen en vloog over de kop. Een kapot knie werd verbonden, maar er kwam geen dokter bij. Later bleek dat het botin zijn knie vergroeid was en moest Jan alsnog een tijdje naar het ziekenhuis.