Bijdragen aan Berghapedia? Klik hier om je aan te melden !

B-17F Flying Fortress 42-29826: verschil tussen versies

Uit Berghapedia
Ga naar: navigatie, zoeken
(foto toegevoegd)
(gegevens over Vliegend Fort en bemanning toegevoegd)
Regel 1: Regel 1:
 
[[Afbeelding:Flying Fortress B-17G.jpg|thumb|right|500px|'''Een Flying Fortress B-17G. De bommenwerper die bij Beek neerstortte, was van het uiterlijk weinig afwijkende type B-17F.]]
 
[[Afbeelding:Flying Fortress B-17G.jpg|thumb|right|500px|'''Een Flying Fortress B-17G. De bommenwerper die bij Beek neerstortte, was van het uiterlijk weinig afwijkende type B-17F.]]
  
Op 22 juni [[1943]] rond half tien 's morgens werd een Amerikaanse bommenwerper van het type '''B-17F''' bij [[Beek]] neergeschoten door Duitse jagers. Het serienummer van het toestel was '''42-29826''' en het behoorde tot het ''508th Bombardment Squadron'' van de ''351st Bombarment Group (Heavy)''.
+
Op 22 juni [[1943]] rond half tien 's morgens werd een Amerikaanse bommenwerper van het type '''B-17F''' bij [[Beek]] neergeschoten door Duitse jagers. Het serienummer van het toestel was '''42-29826''' en het behoorde tot het ''508th Bombardment Squadron'' van de ''351st Bombardment Group (Heavy)''.
  
Het toestel vloog zijn derde gevechtmissie, waarvan Hüls bij Krefeld (D) het doel was. Alle inzittenden konden zich in veiligheid brengen, maar werden door de Duitsers krijgsgevangen genomen. Het betrof de piloot luitenant Leo P. Turgeon en zijn bemanning bestaande uit de luitenants Burton W. Caruso, Charles R. Bryant Jnr. en John R. Turney, ''technical sergeant'' John W. Cabaniss, de ''staff sergeants'' Lawrence J. Ferns, Fred L. Ayle en Leasure B. McGinnis en de sergeants Edward Knower en Video Pacciotti.
+
De B-17 bommenwerper werd niet voor niets Flying Fortress (Vliegend Fort) genoemd. Het toestel had mitrailleurs in maar liefst vier geschutskoepels (in de neus, in de buik, op de rug en in de staart) en nog twee mitrailleurs die door open ramen in de beide flanken schoten. De bommenrichter en de boordwerktuigkundige bedienden elk tevens een geschutskoepel, terwijl de buikkoepelschutter ook de bommenluiken bediende. Ter vergelijking: de meeste types Britse bommenwerpers hadden maar drie geschutskoepels; in de neus, op de rug en in de staart.  
 +
 
 +
De bemanning van dit Vliegende Fort bestond uit:
 +
# eerste luitenant Leo P. Turgeon (piloot)
 +
# tweede luitenant Burton W. Caruso (co-piloot)
 +
# tweede luitenant Charles R. Bryant, Jr. (navigator)
 +
# tweede luitenant John T. Turney (bommenrichter en neuskoepelschutter)
 +
# ''technical sergeant'' John W. Cabaniss (boordwektuigkundige en rugkoepelschutter)
 +
# ''staff sergeant'' Lawrence J. Ferns (radiotelegrafist)
 +
# sergeant Edward Knower (buikkoepelschutter)
 +
# sergeant Video Pacciotti (flankschutter)
 +
# ''staff sergeant'' Fred L. Ayle (flankschutter)
 +
# ''staff sergeant'' Leasure B. McGinnis (staartkoepelschutter)
 +
 
 +
Het toestel vloog zijn derde gevechtsmissie, waarvan Hüls bij Krefeld (D) het doel was. Alle inzittenden konden zich in veiligheid brengen, maar werden door de Duitsers krijgsgevangen genomen. Er zijn geen gegevens bekend over het verdere lot van de bemanning.
  
 
Op 5 mei [[1998]] heeft de ''Aircraft Research Group Achterhoek'' opgravingen verricht op de plek waar het vliegtuig neerstortte. Ongeveer tien procent van het toestel kon toen geborgen worden.
 
Op 5 mei [[1998]] heeft de ''Aircraft Research Group Achterhoek'' opgravingen verricht op de plek waar het vliegtuig neerstortte. Ongeveer tien procent van het toestel kon toen geborgen worden.

Versie van 13 jun 2008 om 11:00

Een Flying Fortress B-17G. De bommenwerper die bij Beek neerstortte, was van het uiterlijk weinig afwijkende type B-17F.

Op 22 juni 1943 rond half tien 's morgens werd een Amerikaanse bommenwerper van het type B-17F bij Beek neergeschoten door Duitse jagers. Het serienummer van het toestel was 42-29826 en het behoorde tot het 508th Bombardment Squadron van de 351st Bombardment Group (Heavy).

De B-17 bommenwerper werd niet voor niets Flying Fortress (Vliegend Fort) genoemd. Het toestel had mitrailleurs in maar liefst vier geschutskoepels (in de neus, in de buik, op de rug en in de staart) en nog twee mitrailleurs die door open ramen in de beide flanken schoten. De bommenrichter en de boordwerktuigkundige bedienden elk tevens een geschutskoepel, terwijl de buikkoepelschutter ook de bommenluiken bediende. Ter vergelijking: de meeste types Britse bommenwerpers hadden maar drie geschutskoepels; in de neus, op de rug en in de staart.

De bemanning van dit Vliegende Fort bestond uit:

  1. eerste luitenant Leo P. Turgeon (piloot)
  2. tweede luitenant Burton W. Caruso (co-piloot)
  3. tweede luitenant Charles R. Bryant, Jr. (navigator)
  4. tweede luitenant John T. Turney (bommenrichter en neuskoepelschutter)
  5. technical sergeant John W. Cabaniss (boordwektuigkundige en rugkoepelschutter)
  6. staff sergeant Lawrence J. Ferns (radiotelegrafist)
  7. sergeant Edward Knower (buikkoepelschutter)
  8. sergeant Video Pacciotti (flankschutter)
  9. staff sergeant Fred L. Ayle (flankschutter)
  10. staff sergeant Leasure B. McGinnis (staartkoepelschutter)

Het toestel vloog zijn derde gevechtsmissie, waarvan Hüls bij Krefeld (D) het doel was. Alle inzittenden konden zich in veiligheid brengen, maar werden door de Duitsers krijgsgevangen genomen. Er zijn geen gegevens bekend over het verdere lot van de bemanning.

Op 5 mei 1998 heeft de Aircraft Research Group Achterhoek opgravingen verricht op de plek waar het vliegtuig neerstortte. Ongeveer tien procent van het toestel kon toen geborgen worden.

Bronnen

Sjabloon:Onderwerp