Bosbessenpluk

BOSBESSENPLUK in het BERGHER BOS (Persoonlijke herinneringen B.H.)

In de jaren '50 en '60 gingen velen naar het Bergherbos, om aldaar bosbessen te gaan plukken. De bossen aan Beekse zijde waren aan de rechterkant - boven 't Peeske - van landgoed de Byvanck en aan de linkerkant - rond Wolkenland van de Stichting Huis Bergh. Momenteel in handen van en Natuurmonumenten en de Stichting Huis Bergh

Alvorens te mogen gaan plukken moest er eerst een plukvergunning worden gekocht bij Huis Bergh

Het spannendste was als je voordat het ' bos ' los was al ging plukken en dan wel zo, dat je niet door de boswachter betrapt werd. Het voordeel was, dat je dan de beste en mooiste bosbessen kon plukken. Echter als de boswachter je betrapte, dan was je alle bosbessen kwijt en was de moeite voor niets geweest. De ene boswachter kiepte de bessen op de grond en trapte ze vervolgens plat, zodat hijzelf en wij er niets meer aan hadden (de legale manier), echter de andere nam ze zelf mee naar huis en had de weckflessen thuis al gevuld, voor de 'bos' los was en zonder er zelf ook maar eentje te hoeven plukken.(de illegale manier)
Verzwijgen kon je eea ook niet, omdat de bessen blauw aan je vingers afgaven en dit er moeilijk weer af te krijgen was.
Eenmaal betrapte ons een boswachter nabij de Hulzenberg en deze riep herhaalde malen 'In naam der wet HALT'; omdat wij kris kras door het bos renden kreeg hij ons lekker niet te pakken en hadden we deze keer wel succes.

BOSWACHTERS; Bekende boswachters in die tijd waren; vanuit Beek Jo Smits( woonachtig met zijn gezin op het huis in de Byvanck, waar ook voorheen Peter Meisters heeft gewoond en Peter Thuis( deze woonde aan de Boterweg in het witte huis - momenteel afgebroken - onder aan de Hulzenberg ) en vanuit Stokkum herinner ik me de naam Gerritsen.

Als het bos 'los'ging zo rond de 1e juli van elk jaar, dan was er 's-morgens al heel vroeg (om ca 6 uur) een trek van mesen van overal vandaan via de Peeskesweg naar het bos om te plukken. Bij bijna elk struikje zat wel iemand te plukken; het zag er zwart van de mensen.
De kleine struikjes hadden de mooiste en dikste bessen en het was een genot om hiervan te mogen plukken en dit zeker ten opzichte van die grote struiken, waaraan het krioelde van de kleine besjes.

PLUKPLEKKEN; Geliefde plukplekken waren; In eerste instantie de Hulzenberg in het zuiden van het Bergherbos nabij Stokkum en Elten en hier waren de inwoners uit deze plaatsen dan ook het eerste en meeste te vinden.

Nabij de uitkijktoren bij Wolkenland en wij noemden dit 'onder 't vaon'(nabij de varens) zaten de struiken ook rijkelijk vol.

Hier waren wij veel te vinden en ik herinner mij, dat ik als ik 's-middaags vrij van school was, ik eerst thuis het eten moest opwarmen en mee naar het bos nam, alwaar mijn moeder al de hele dag aan het plukken was en niet met een emmer maar een wasteil. We aten dan eerst samen in het bos en plukten daarna de wasteil helemaal vol, vaak met behulp van andere gezinsleden. Als je dan naar huis ging stond er op de Peeskesbult een opkoper en was je de bessen kwijt en weer een paar gulden rijker. Als beloning kregen wij een puntzakje met snoep. En hier was het in die tijd toch om te doen; grote gezinnen en dus zien er inkomen bij te krijgen om rond te kunnen komen.

Aan Zeddamse zijde was het stuk bos nabij de Hettenheuvel het rijkst bezet met bosbessen en werd hier voornamelijk door de mensen uit Zeddam geplukt.

Bosbessen waren goed voor je als je diarree of griep had; ook voor in de pannenkoek waren ze een delicatesse.

TEGENWOORDIG gaat men bijna niet meer; zeg maar niet meer, omdat er bijna geen struiken meer zijn en ook de aanwezigheid van TEKEN en EIKEN-PROCESSIE-RUPSEN maakt het plukken niet echt meer aantrekkelijk.

Jammer, maar waar en weer verdween hier een stukje oude volkscultuur !