Bijdragen aan Berghapedia? Klik hier om je aan te melden !

Liemers

Uit Berghapedia
Ga naar: navigatie, zoeken
Sinds juli 2021 heeft de Liemers voor het eerst in zijn geschiedenis een eigen vlag. Van zo'n honderd ontwerpen bleven er in de laatste stemronde vijf over, waaruit dat van Sanne Smits met 37 procent van de stemmen gekozen werd.
De Y-vorm stellen de IJssel en de Rijn voor. Rood is de kleur van ‘opvallen’ en staat voor onder andere warmte, liefde, passie, kracht en enthousiasme. De witte lijnen doen aan de Achterhoekse vlag denken.
Zie ook Wapper de Liemerse vlag.

De Liemers is een streek in de Nederlandse provincie Gelderland, die wordt begrensd door de Duitse grens, de Rijn, de IJssel en de Oude IJssel.

Geologisch

De Liemers bestaat grotendeels uit vlak rivierkleigebied. In het centrum verheft zich het Montferland, een glaciale stuwwal die ontstaan is in de IJstijd. Door de aanwezigheid van rivierklei dat Nederland bereikte via de Rijn, zijn er veel steenfabrieken ontstaan.

Naam Liemers

Er wordt wel eens gesteld (zie Thoben 2004) dat de naam "Liemers" afkomt van Pagus Leomerike, waarbij pagus op 'gouw' of 'gewest' sloeg en Leomerike op leemrijke grond. Andere verklaringen (zie Van Heugten 2011) luiden echter dat het "in de luwte" betekent (de luwte tussen Montferland en Posbank). Een relatie met het Latijnse woord limes (grens) is niet aangetoond.

Relatie tot de Achterhoek

De Liemers wordt vanwege het feit dat dit gebied ten noorden van de grote rivieren ligt en in vergelijking met de noordelijk gelegen Achterhoek slechts een geringe omvang heeft en omdat de naam Liemers nauwelijks bekend is, in de rest van Nederland vaak tot de Achterhoek gerekend. Onrust over borden met de tekst 'Welkom in de Achterhoek' van de Stichting Achterhoek Toerisme aan de grenzen van de gemeente Montferland in het jaar 2015 maken duidelijk dat de toerekening van het gebied van Montferland en Wehl tot de Achterhoek omstreden is. Het Erfgoedcentrum Achterhoek en Liemers en de regionale historische verenigingen gaan uit van het land tussen de rivieren, zoals ook de titel van het handboek De Liemers uit 2019 duidelijk maakt. In de voormalige gemeente Bergh en ook Wehl gaan echter ook stemmen op die dit gebied tot de Achterhoek willen rekenen en niet tot de Liemers. Daarvan getuigen sinds 2018 het verschijnen van de vanuit particulier initiatief op de markt gebrachte Achterhoek-vlaggen op verschillende plekken in dit gebied. De voormalige gemeenten Gendringen, Bergh en Wehl zijn immers voor een groot deel op Doetinchem gericht, terwijl Didam op Zevenaar (en in mindere mate zelfs op Arnhem) gericht zijn. Andere factoren voor de onduidelijkheid zijn bijvoorbeeld de grens tussen de edities Liemers en Achterhoek van de regionale krant De Gelderlander die van noord naar zuid dwars door de streek verloopt.

Bestuurlijk hoort de nieuwe gemeente Montferland sinds haar uittredingsbesluit van 13 november 2013 niet meer tot de bestuursregio Achterhoek. De voormalige gemeente Wehl behoort sinds 2005 tot de gemeente Doetinchem en is daarmee bestuurlijk aan de Achterhoek gebonden. Datzelfde geldt ook voor het gebied van de voormalige gemeente Gendringen dat sinds 2005 tot de gemeente Oude IJsselstreek behoort, dat aan beide zijden van de Oude IJssel gesitueerd is. De gemeente Montferland besloot in 2019 zich aan te sluiten bij de Gemeenschappelijke Regeling Stadsregio Arnhem-Nijmegen. Ook op het gebied van toerisme heeft de gemeente Montferland besloten een eigen weg te gaan. In oktober 2019 werd tot het Toeristisch Platform Montferland besloten.

Voormalige Kleefse (Pruisische) enclave

Van het begin van de 15e eeuw tot 1817 behoorde een deel van de Liemers tot het hertogdom Kleef, later Pruisen. In 1355 verpandde de hertog van Gelre het gebied rond Duiven, Zevenaar en Wehl aan zijn neef de Kleefse hertog. Dit pand is nooit ingelost. Het Kleefse Scholtambt de Liemers behoorde daardoor tot 1816 tot Pruisen. Ook de stad Huissen aan de andere kant van de Rijn behoorde daartoe. In 1816 werd als uitvloeisel van de besluiten op het Congres van Wenen dit gebied aan het Koninkrijk der Nederlanden afgestaan.

De hoofdplaats van het Kleefse Scholtambt Liemers was Zevenaar. Deze zogenaamde Kleefse enclaves zijn net als de overige delen van de Liemers overwegend rooms-katholiek gebleven. In de tijd van de reformatie (1520-1600) mochten de katholieken in de Noordelijke Nederlanden niet in het openbaar hun geloof belijden, laat staan processies houden. Doordat in de Kleefse Liemers religieuze tolerantie heerste, gold dit regime niet voor dit gebied. Dat is de reden dat binnen de Liemers in verschillende dorpen de processie nu nog elk jaar in het openbaar trekt.


Taal Liemers

Het dialect dat in de Liemers wordt gesproken, behoort tot het Noord-Nederfrankisch en vormt de overgang naar het Nedersaksisch van de Achterhoek. Vanuit de dialectologie is voor dit grensoverschrijdend dialectgebied de naam Kleverlands gemunt.

Bronnen

  • A.G.van Dalen, Nederlandse geschiedenis in en om de Liemers. Didam 1939
  • A.G.van Dalen, Gelderse historie in de Liemers, (= De Gelderse Bloem), deel 1, Den Haag 1971
  • G.J. Hans, De Achterhoekse en Liemerse lappendeken. Een bestuurlijk-politieke geschiedenis van Achterhoek en Liemers tot 1543. Doetinchem 2002
  • Wim van Heugten, Theo Salemink (red.), De Liemers. Land van grenzen tussen Rijn en Oude IJssel, IJzerloo: Uitgeverij Fagus 2019, 336 blz.
  • Wim van Heugten, Die Liemers. in: Heimatkalender für den Kreis Kleve 2011, p. 40-46
  • Historische Kring Huissen, Geschichtsverein Emmerich (uitg.), Grenspassages/Grenzgänge. Het Gelders-Kleefse grensgebied na de grensregeling van 1816-1817. Huissen 2017
  • Ben Jansen e.a., Een Liemers Mens. J.Th.M. Giesen, streekarchivaris de Liemers en Doesburg. Een vriendenboek. Zevenaar 1998
  • Jan B. Smit, Sporen van moderniteit. De sociaal-economische ontwikkeling van de regio Liemers (1815-1940). (= Werken van Gelre 61), Hilversum 2010
  • "Streek explodeert om annexatie", in: De Gelderlander, 15.12.2015, pag. Regio 9
  • John Thoben, De Liemers. in: Old Ni-js nr.58, nov. 2004, blz. 13-16
  • Nol Tinneveld, De Liemers van Nol Tinneveld, Nijmegen 1984
  • Gijs Wilbrink, Strangwater. Een wandeling. Amsterdam 2024
  • Op Wikipedia: